Bij een afscheid

Vizier_2020-3_profielfoto_RudyLigtenberg_2848x3987.jpg16 10 2020

In de afgelopen jaren is mij met enige regelmaat gevraagd hoe ik als Barnevelder toch verzeild ben geraakt in de redactie van Vizier. Het is inderdaad geen voor de hand liggende combinatie.

Het kwam zo. Als journalist bij het Reformatorisch Dagblad volgde ik in de jaren negentig onder meer het provinciale nieuws in Zuid-Holland. Met enige regelmaat reisde ik af naar Den Haag voor een perslunch, een Statenvergadering of een interview. Het was een boeiende tijd, die eindigde met een stevig slotakkoord: de beruchte Ceteco-affaire was in 1999 de laatste grote klus in Zuid-Holland waar ik mijn tanden in zette. In 2000 maakte ik de overstap naar de cultuurredactie van het RD, waar ik nog altijd werkzaam ben.

Juist vanwege die overstap kreeg ik van de toenmalige fractie SGP en ChristenUnie de vraag of ik wilde meewerken aan de nieuwsbrief Vizier die zou worden opgestart. Als journalist met ‘Zuid-Holland’ in de portefeuille had ik dat uiteraard niet kunnen doen (vanwege de gewenste onafhankelijkheid), maar als cultuurredacteur voelde ik me voldoende vrij om op het verzoek in te gaan. Ik herinner me nog een allereerste bijeenkomst bij Statenlid Oene Sierksma thuis waar de plannen voor Vizier werden besproken. In de jaren daarna zijn vele nummers van het blad verschenen, in steeds wisselende papieren vorm – tot er in 2020 werd gekozen voor een digitale nieuwsbrief. Voor mij was dat een natuurlijk moment om, na twintig jaar eindredacteur te zijn geweest, het stokje over te dragen. Ik heb altijd met veel plezier de redactievergaderingen bijgewoond, meegedacht over de inhoud en de kopij geredigeerd.

Ook heb ik op een prettige manier samengewerkt met de andere redactieleden, de Statenleden, Gedeputeerden en met de opeenvolgende fractiemedewerkers. Ik dank hen allen heel hartelijk voor de prettige samenwerking – ernstige conflicten hebben zich bij mijn weten nooit voorgedaan. Bijzondere dank aan mederedactielid Wim Roos met wie ik veruit het langst heb samengewerkt en die nu ook is gestopt. Ook mijn welgemeende dank aan Marianne van der Kooij voor de fijne begeleiding van het hele proces in de laatste periode. Ik kijk met plezier en dankbaarheid terug op mijn Zuid-Hollandse avontuur. Ik zal het zeker missen. 

Graag wens ik iedereen –ook u als lezer– van harte Gods zegen toe voor de toekomst, die in Zijn handen ligt. Ga met Hem.

Rudy Ligtenberg

« Terug