Woningen bouwen is gemeenschappen bouwen: dat staat voorop voor de ChristenUnie. Wonen gaat over samenleven, over samenhang, over het zijn van een gemeenschap in een straat of buurt, in een wijk of dorp. Maar met het coalitieakkoord ‘krachtig Zuid-Holland’ is het landelijk gebied op slot gezet qua woningbouw. Dat klinkt krachtig, maar is niet verstandig.

Er gelden hogere eisen voor sociale woningbouw, de 3ha-kaart zit op slot, en het straatje erbij wordt beperkt tot maximaal 50 woningen voor kernen die niet groter zijn dan 2000 inwoners. En ondanks onze verwoede pogingen om te strenge eisen te schrappen en de inzet van de minister is er geen perspectief dat er wel 3ha kaart locaties worden bijgevoegd. Neem als voorbeeld de gemeente Krimpenerwaard: dan is er geen perspectief voor een ‘wijkje erbij’.

En als we kijken naar het voorstel van vandaag, is Gedeputeerde Staten bereid om voor de betreffende kleinere kernen, met een bandbreedte tussen de 250 en 2000 inwoners, straatjes erbij en ertussen toe te staan voor woningbouw? Als ik de norm projecteer op een landelijke gemeente als de Krimpenerwaard, zouden er alleen in de kleinste kernen, Vlist, Ammerstol en Berkenwoude, een straatje erbij gebouwd mogen worden. Niet in Bergambacht, niet in Gouderak, niet in Haastrecht, niet in Lekkerkerk, niet in Krimpen aan de Lek, niet in Ouderkerk aan den IJssel, niet in Schoonhoven en niet in Stolwijk. Terwijl de gemeente de behoefte wel heeft.

Dit is één voorbeeldgemeente, maar voor veel gemeenten geldt hetzelfde. Daar hebben we in de commissie een goed debat over gehad. En met onder andere de VVD dienen wij in tweede termijn daarom een motie in die ‘een straatje erbij’ mogelijk maakt in kernen tot 10.000 inwoners.

Door Steven Datema, inbreng Statenvergadering 11 oktober