Grote gemeenten zijn niet meegenomen, net als Rioolwaterzuiveringsinstallatis en 950 historische stortplaatsen – terwijl op sommige daarvan P-FOA is aangetroffen (blz. 37 en 40). Omgevingsdienst Haaglanden kon geen goed overzicht geven van locaties met verhoogde waarden (blz. 14 van het rapport.). Graag zien wij dat deze informatie wordt aangevuld.

Maar belangrijker nog is de vraag: wat doen we met deze kennis? Het is niet genoeg om dit rapport bij gemeenten neer te leggen en te zeggen: succes ermee. Wat de ChristenUnie betreft geven we actief richting. Welke locaties zijn verdacht? Wat is daar nog verantwoord? Niet: woningbouw of moestuintjes op vervuilde grond, tenzij daar maatregelen worden getroffen.

Denk ook aan woningbouw op terreinen van oude tapijtfabrieken, scheepswerven en militaire vliegvelden zoals Ypenburg. Het rapport geeft aan dat de kans op vervuiling van deze locaties zeer groot is. Zijn die locaties onderzocht op PFAS? En als er al woningen zijn gebouwd: hoe beschermen we de bewoners tegen blootstelling aan PFAS?

We missen nu duidelijk beleid. Het landelijke Handelingskader PFAS is niet juridisch bindend en instructieregels ontbreken in onze eigen omgevingsverordening. Daardoor hebben gemeenten veel beleidsruimte hoe om te gaan met PFAS in de bodem – maar te weinig houvast. Dat leidt tot verschillen en mogelijk tot risico’s voor de volksgezondheid.

Daarom drie vragen aan GS:

1. Wordt bij gevoelige functies zoals woningbouw standaard bodemonderzoek op PFAS gedaan?
2. Is GS bereid een provinciale ondergrens af te spreken met gemeenten– zoals een verplichte schone toplaag bij wonen en spelen?
3. En: gaat het college van GS gemeenten actief ondersteunen bij het verwerken van deze informatie over verdachte locaties in hun ruimtelijke plannen?

Voorzitter, ik roep GS op om niet te blijven steken in inventarisaties, maar om de regie te nemen. We weten dat PFAS zich verspreidt, ook richting het grondwater en daarover is de provincie het bevoegd gezag. Dus geef gemeenten de handvatten die ze nodig hebben, voordat ze bevoegd gezag worden over de bodem.

Wat betreft het bieden van handvatten aan gemeenten doen we graag een voorzet. Concreet verzoeken we GS om de volgende 5 zaken:

1. De digitale PFAS-kaart (die ontbreekt in onze stukken) en bijbehorende gegevens beschikbaar te stellen aan gemeenten en hen actief te ondersteunen bij de vertaling hiervan in ruimtelijk beleid;
2. Een provinciale ondergrens voor PFAS in de leeflaag bij gevoelige functies op te stellen en dat te regelen via de Omgevingsverordening;
3. Richtlijnen te ontwikkelen voor veilig bodemgebruik op verdachte locaties;
4. Bij gebiedsontwikkelingen (zoals transformatie van industrie naar wonen) standaard PFAS-bodemonderzoek te laten uitvoeren;
5. Tenslotte: Zolang PFAS niet verboden is, moeten wij alles doen om gezondheid en leefomgeving te beschermen. Blijf inzetten op het dichtdraaien van de kraan op bronaanpak, want PFAS hoort niet in het riool, niet in ons drinkwater, niet in onze bodem. Dus ten vijfde een vraag over water en PFAS, over directe en indirecte lozingen: Kan het college de lozingen van PFAS en andere zzs-en normeren op basis van tijden van droogte?  Kunnen wij bij het stellen van een norm uitgaan van de minimale waterstand in rivieren, uitgaan van minimale verdunning en daarop het Handboek Immissiebeleid aanpassen? Wil het college uitzoeken of dat mogelijk is?

Inbreng Djoeki van Woerden Commissie Ruimte en Milieu 10 sept 2025, PFAS bodemverontreiniging rapport Arcadis